Paalstraat

1. Wonen en werken in de structuur. Eerder dan een gebouw als gestold programma te maken,  zoeken we naar een veerkrachtige en robuuste structuur, die zijn bewoners uitdaagt en op lange termijn het programma kan overleven. De constructie bepaalt hier de architectuur, van binnen en van buiten. Ze genereert de ruimte en verleent er uiteindelijk karakter aan.

2. De omsloten tuin. De twee gebouwen bakenen een royale tuin af, elk op hun manier. Het hoofdvolume aan de paalstraat -met het notariaat –landt uiteindelijk in de tuin in de vorm van  anekdotische paviljoenen. “Elk mens heeft recht op een bepaalde graad van sentimentaliteit om zich vrij te voelen," schreef Joseph Frankc in zijn Akzidentismus, een pleidooi voor de rol van toeval bij het vormgeven. "Weg met de universele stijlen, weg met de gelijkschakeling van kunst en nijverheid, weg met het hele ideeënstelsel dat onder de naam functionalisme bekend geworden is." 

De paviljoenen counteren de rigide structuur en ze passen bij de schaal van de tuin. Het gestaffeld volume aan de Kruispadstraat krijgt een onderdoorgang en combineert de twee richting van het terrein. We vermijden een volledige parkeerbak onder de tuin, zo kan de mooie boom blijven staan. 

3. Een royale inkom. De notariswoning betekende vroeger iets in een dorp. Hoe maken we vandaag een statig gebouw zonder protserig te worden? Hoe combineren we de wens om laagdrempelig te zijn met de extra appartementen? Vanaf de stoep maken we een sequens, die begint in de dubbelhoge buitenhal en culmineert in het halfronde paviljoen. Binnenstebuiten en buitenstebinnen. De hal wordt ook gebruikt door de bewoners van de appartementen. Aan de Kruispadstraat echoot het kleinere woongebouwtje dit thema, met een loggia en een koetspoort.  De robuuste structuur wordt vertolkt in de gevel, met een goeie plint en een luchtige bekroning.