Kazerne Fluvia
Het masterplan voor de site Evolis is een absoluut lovenswaardige poging om een sober en coherent bedrijventerrein te realiseren. We gebruiken de hoofdkazerne Fluvia als een unieke kans om een oprisping van stedelijkheid te organiseren. Het gebouw presenteert zich hier als een compositie van volumes, staand, liggend en zittend,
en zet heel bewust in op een stedelijke verschijning en ambitieniveau.
Hoe kan een gebouw net buiten de stad toch oprecht stedelijk en publiek gedrag vertolken en stimuleren? De Risc tower als campanile?
Hoofdkazerne Fluvia
Wedstrijdontwerp, besloten prijsvraag Open Oproep
Kortrijk
2019-
De waterhoeve
De typologie van de waterhoeve lijkt een mooie kanshebber voor deze kazerne. Het gebouw presenteert zich hier als een compositie van volumes, staand, liggend en zittend, en zet heel bewust in op een stedelijke verschijning en ambitieniveau. De oefenkoer gebruiken we als erf en alle functies kunnen op een losse en evidente manier errond worden geschikt, zonder daarbij het contact met het landschap te verliezen.
Sfinks
De oostzijde van het gebouw presenteert zich letterlijk als de kop van het Evolispark. De grote reeks poorten onthullen iets van wat er in het gebouw gebeurt. Hier woont de brandweer. Een grote uitkraging, als virtuele poort, markeert de hoek. Het gebouw als sfinks, als grote geste, als poortwachter.
Bovenop de remise een highreader, het mag duidelijk zijn.
Erehaag
We positioneren het hoofvolume met belevingscentrum, kantoren, sportzalen en cafetaria parallel aan de invalsweg van het bedrijventerrein.
Het grote balkvormig volume vormt samen met het bestaande langwerpig bedrijfspand van Toninckx aan de overzijde, een duidelijke erehaag.
Het perspectief van de bezoeker richt zich op de grote windmolen. De horizontale geleding van het gebouw en de mooie dreef versterken deze geste, die zo de entree van het bedrijventerrein markeert.
Samenleven
De vier stromen (interventie/logistiek/administratie en bezoekers) zijn opgevat vanuit een relatief autonome werking, conform de interne logica, maar tegelijk stimuleren we het samen-leven, één van de hoofdkwaliteiten van het complexe programma. Bovendien vormt voor een deel van het personeel de kazerne letterlijk een tweede thuis, waar lief en leed wordt gedeeld. Daarom hebben we met veel precisie en plezier een gebouw uitgedacht dat functioneert als een machine, maar hopelijk aanvoelt als een (t)huis.
Functionele schoonheid
Het gebouw moet uiterst functioneel en efficiënt zijn, maar mag daarnaast ook best een beetje huiselijk zijn. Ons motief is daarom 'functionele schoonheid', waarbij de functionaliteit van de duurzame kazerne op een aantal manieren ook architectonisch ingezet en betekenisvol wordt, op alle schaalniveaus.
In de materialisatie en de geleding gebruiken we een fijne truc: mooie, haptische, stevige en wat duurdere materialen op ooghoogte, eenvoudige licht- en schaduwwerking op grotere hoogtes. De plint verschijnt in een warmgrijze beton met rode (terrazzo) accenten, bijna als gelakte nageltjes. Erboven kiezen we voor een stapeling van groffe en fijne profielplaat met cannelures, gemoffeld in een warmgrijs. Horizontale banden accentueren de stapeling, als een palazzo in bardage, dat bijna verdampt naar boven toe. Grijs met een herinnering aan kleur. Meer schaduw dan materiaal. Clair obscure. Een high-reader. Het gebruik van standaard industriebouwelementen in combinatie met hoogwaardige materialen, maken het gebouw betaalbaar, zonder dat het er goedkoop uit ziet.
Spuwers
Een bedrijventerrein is vooral veel serieux, het ontbreekt er door de schaal en functies bijna per definitie aan anekdotes en knipogen.
Daarom stellen we graag een kunstintegratieproject voor samen met Bram Verstraeten.
We willen hem vragen om spuwers of gargouilles te ontwerpen, die het thema water op een poëtische, naïeve en humoristische manier kunnen vertolken. Want wat zou de brandweer zijn zonder water?
